مقـدمـه و اهـداف: امروزه بـا توجـه بـه شـــیوع اختلال نقص توجـه-بیشفعـالی، انجـام پژوهش براي تعیین تـأثیر تمرینـات و
راهکارهاي غیردارویی براي کمک به بهبود افراد مبتلا به نقص توجه-بیشفعالی بیشازپیش احســـاس میشـــود. پژوهش
حاضر نیز با همین منظور و با اعمال متغیرهاي ادراکی–حرکتی و ذهنآگاهی انجام شده است.
مواد و روشها: پژوهش حاضـر به روش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با دو گروه آزمایشـی و یک گروه شـاهد
انجام شـده اسـت. شـرکتکنندههاي این پژوهش شـامل 30 کودك مبتلا به اختلال نقص توجه-بیشفعالی با میانگین سـن
65/9±1 سـال بودند که به روش نمونهگیري هدفمند انتخاب شـدند؛ از شـرکتکنندهها در پیشآزمون، آزمون شـبکههاي
گرفته شـد. سـپس مداخلۀ مربوط به هر گروه آزمایش در مدت 8 جلسـۀ یکسـاعته اجرا شـد. بعد از آنکه دو گروه 1 توجهی
(تمرینات ذهنآگاهی و تمرینات ادراکی-حرکتی) تمرینات خود را بهمدت چهار هفته، هر هفته دو جلسـه و هر جلسـه یک
سـاعت انجام دادند، مجددا از آنها آزمون شـبکههاي توجهی گرفته شـد. براي آزمون فرضـیههاي تحقیق از آزمون آنکوا و
تحلیل واریانس مرکب با اندازههاي مکرر با سطح معناداري 05/0