چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی سالمت روان و امید به زندگی زنان نابینا در مقایسه با زنان بینا بود. روش پژوهش
حاضر، توصیفی از نوع علی مقایسهای بود. جامعهآماری مطالعه شامل زنان نابینا و بینایان شهر تبریز در 1399-1391
بود. نمونهای به حجم 15 نفر در مرحلهنخست به شیوه نمونهگیری در دسترس )45 نفراز زنان بینا و 45 نفزر از زنزان
نابینا( انتخاب شدند و سپس، در دو گروه مستقل تحت عنوان نابینا و بینا مورد مقایسه قزرار گرفتنزد. مقیزاس سزالمت
عمومی )21-GHQ )و امید به زندگی اسنایدر )1991 )توسط آزمودنیها تکمیل شد. دادههای حاصل با آزمون تحلیل
واریانس یکسویهتج یهوتحلیل شد. نتایج نهایی نشان داد که در می ان امید به زندگی و ابعاد تفکر عامل و مسیرها در
گروه نابینایان و بینایان تفاوت معناداری وجود ندارد)50/5 >p .) همچنین، نتایج نشان داد که در می ان سزالمت روان
در گروه نابینایان و بینایان تفاوت معناداری وجود دارد )50/5